συμμνήμων

και δωρ. τ. συμμνάμων, -ονος, ὁ, Α

αυτός που είχε το αξίωμα τού άρχοντος μαζί με άλλον.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + μνήμων «υπάλληλος, αξιωματούχος»].